Powaqqatsi

„Powaqqatsi” to druga część zaplanowanej przez G. Reggio trylogii filmowej, której pierwszym elementem było „Koyaanisqatsi”. Tytuł tego filmu również odnosi się do języka Indian Hopi. „Powaqa” oznacza grupę ludzi, związanych z magią i żyjących na koszt innych, natomiast „qatsi” – życie.

„Powaqqatsi” ma charakter wizualnej impresji, opowiadającej o wzajemnym przenikaniu się kultur i cywilizacji, a także o rozmaitych formach ludzkiej aktywności i wyobraźni. Tradycyjne zachowania plemion Trzeciego Świata, świadczące o głębokiej więzi duchowej z kosmosem przeciwstawione zostają obrazom XX wiecznej cywilizacji. Reggio pokazuje świat jako nieustanny wrzący tygiel ludzi, obyczajów i tradycji.

Film jest także pochwałą ludzkiej działalności. Przedmiotem rozważań reżysera jest perfekcja wykonywanych czynności, metafizyczna ekstaza, praca, twórczość – czyli wszystko, co określa odrebność poszczególnych kultur.

W filmie brak fabuły w tradycyjnym tego słowa znaczeniu, nie ma też dialogów, ani komentarza. Pojawiają się zapierające dech w piersi i urzekające dbałością o detal obrazy oraz wspaniała, kontemplacyjna muzyka napisana ponownie przez Philipa Glassa. Zdjęcia do „Powaqqatsi” realizowano w m.in. w Brazylii, Kenii, Izraelu, Nepalu czyli w miejscach, gdzie zachowały się jeszcze ślady pierwotnych kultur.

Film wyprodukowany został przez firmę Cannon ze wsparciem udzielonym przez Georga Lucasa i Francisa Forda Coppolę.