Upały

Upalny, duszny dzień na przedmieściach Wiednia, gdzieś między autostradą a drogami wylotowymi z miasta. Dokoła hipermarkety i nowoczesne budynki mieszkalne. W czasie tych letnich dni (oryg. tytuł „Hundstage”, czyli pieskie dni, odnosi się do najbardziej upalnego letniego okresu, tj. od 22 czerwca do 23 sierpnia, kiedy to Słońce znajduje się w gwiazdozbiorze Psa; tzw. kanikuła) rozwija się i przeplata sześć różnych opowieści, które odkrywają przed nami świat odarty z iluzji, pełen samotnych ludzi. Poznajemy autostopowiczkę, sprzedawcę systemów alarmowych, rozwiedzioną parę, nauczycielkę, jej kochanka i przyjaciela kochanka, młodą dziewczynę i jej zazdrosnego chłopaka. Wszyscy mają poczucie utraconej miłości, pragną jej, ale nie mogą pokonać własnej niemocy. Leniwe, przepełnione melancholią dni bohaterzy spędzają wylegując się w słońcu. Alkohol, seks i pijackie śpiewy pozwalają im przetrwać noce, w czasie których budzi się w nich agresja i inne, tłumione dotąd, prymitywne emocje. Nie znajdując nigdzie schronienia przed lejącym się żarem z nieba, ludzie stają się coraz bardziej napięci i skłonni do wybuchu. Tak wygląda intymne życie bohaterów obnażone z upiększających kłamstw. W powietrzu wyczuwa się narastającą agresję.

„Upały” pokazują bez upiększeń, w sposób czasami szokujący codzienne szaleństwo życia. W chorym, zdegenerowanym świecie, gdzie zszargane zostały wszystkie świętości, łącznie z hymnem Austrii, i gdzie seks oraz przemoc są na porządku dziennym, pojednanie i porozumienie wydają się niemożliwe.

Ulrich Seidl, reżyser wielokrotnie nagradzanych filmów dokumentalnych nadal uprawia charakterystyczny dla siebie styl narracji. Tym razem po raz pierwszy w filmie fabularnym.