Samotne

„Samotne” – debiut fabularny Benito Zambrano, licznie nagradzany na międzynarodowych festiwalach – to dramat obyczajowy, rozgrywający się we współczesnej Hiszpanii. Jest to mistrzowsko wyreżyserowany i zagrany portret dwóch kobiet w różnym wieku. Reżyser pokazuje, jak zmagają się, każda na swój sposób, z przeciwnościami losu. Obie mają odmienne postawy wobec życia i zastanej rzeczywistości, co wynika zarówno z różnicy pokoleń, bohaterkami filmu są bowiem matka i córka, jak i ich osobowości. Zambrano opowiada, na przykładzie ich historii, o losie kobiety w ogóle, o jej roli i miejscu we współczesnym świecie.

„Samotne” z dużą wnikliwością mówią o różnicy pokoleń, o trudnościach porozumiewania się kobiety i mężczyzny, a także o różnicy między miastem a wsią. Utrzymany w spokojnym, melancholijnym stylu, film opowiada o współczesnym mieście, którego mieszkańcy walczą z własną samotnością i próbują nawiązać kontakt z drugim człowiekiem. W sposób odważny i bezkompromisowy, „Samotne” pokazują postępującą erozję kontaktów międzyludzkich. Ten poważny w nastroju, a zarazem głęboko poruszający film dotyka także problemu rozpadu rodziny. W „Samotnych” można jednak znaleźć także wiarę, że odzyskanie kontaktu z drugim człowiekiem, choć trudne, jest jednak osiągalne, a rozwikłanie problemów – na przekór wszystkiemu – staje się możliwe.

„Samotne” to także film o miłości i czułości, którą buduje bezgraniczna cierpliwość. Ten niezwykle wzruszający, ciepły, ale stroniący od sentymentalizmu film czerpie swą siłę z prostoty i niedopowiedzeń. Jego atutem są także wspaniałe kreacje aktorskie, które zostały docenione na międzynarodowych festiwalach.