Rosyjska arka

Współczesny filmowiec w magiczny sposób przenosi się do Ermitażu w Sankt Petersburgu z XVIII wieku. Spotyka tam cynicznego francuskiego dyplomatę z wieku XIX i wraz z nim odbywa niezwykłą podróż ścieżkami burzliwej historii Rosji, która kończy się w teraźniejszości.

Przemierzając wspaniałe korytarze i salony tego pałacu, markiz i reżyser są świadkami niezwykłych scen z dziejów Imperium Carów: Piotr Wielki chłoszcze batem swego generała; Katarzyna Wielka podczas próby własnego przedstawienia, próbuje znaleźć miejsce, gdzie mogłaby się udać za potrzebą; rodzina ostatniego cara je wspólnie kolację, zupełnie nieświadoma nadchodzącej rewolucji. Setki tancerzy wirują na ostatnim Wielkim Balu w 1913 przy orkiestrze pod batutą Waleriego Giergiewa.

Ta wędrówka przez czas przedstawiona jest w pojedynczym ujęciu, wykonanym steadicamem. Mężczyźni prowadzą ożywioną, ironiczną dysputę. Markiza cechuje typowo zachodnia mieszanka miłości i nienawiści dla Rosji. Z kolei reżyser kwestionuje skomplikowane powiązania swego kraju tak z własną przeszłością jak i ze współczesną Europą. Obaj droczą się nieustannie i wspólnie zachwycają scenami, które dane jest im ujrzeć.

Ermitaż jest Rosyjską Arką, czule strzegącą sztuki i historii w oczekiwaniu na lepsze czasy.