Pieśni z drugiego piętra

46 ujęć. Jeden wieczór w wielkim mieście i seria dziwnych wydarzeń. Wyrzucony po 30 latach pracy urzędnik zostaje upokorzony przez swojego szefa. Zagubiony imigrant pada ofiarą ulicznego ataku. Podczas występu podstarzały magik niespodziewanie przecina piłą ochotnika z publiczności. Na milenijnej wystawie EXPO pojawia się wyjątkowy popyt na krucyfiksy. Wszystkie wątki spaja historia Kalle - sprzedawcy mebli, który mając nadzieję na uzyskanie pieniędzy z ubezpieczenia, podpala swój biznes. Przechadzając się z reklamówką pełną popiołu, staje się przewodnikiem widza po krainie absurdu.

Szwedzki reżyser Roy Andresson na "Pieśni z drugiego piętra" kazał czekać 25 lat, bo tyle czasu minęło od jego poprzedniego obrazu. Film inspirowany jest wierszem peruwiańskiego poety Césara Vallejo - "Traspié entre dos esrellas" ("Upadek między dwiema gwiazdami"). Reżyser kreśli w nim obraz bezimiennego, bezdusznego miasta, które miażdży człowieka, i które bezmyślnie tworzymy sobie sami każdego dnia na nowo. Chaos, za który jesteśmy odpowiedzialni, coraz bardziej nas paraliżuje. Obraz Anderssona powstał w specjalnie zbudowanym studiu, bo jak podkreśla reżyser - tylko tak może oddać się on wielogodzinnemu eksperymentowaniu i improwizacji, co jest szczególne ważne przy filmie powstającym bez scenariusza i z udziałem nieprofesjonalnych aktorów (Lars Nordh, odtwórca roli Kalle, z zawodu jest typografem, reżyser zaprosił go do udziału w filmie, kiedy ten robił zakupy w Ikei). Andersson stara się uciekać od filmu linearnego, skupionego na fabule. Bliżej mu do myślenia o kinie jako o ciągu obrazów, audiowizualnym strumieniu świadomości.

Muzykę do filmu stworzył Benny Andersson - członek słynnej grupy ABBA.