Goście Wieczerzy Pańskiej

Ostateczny kształt tego filmu wyłaniał się z przeżyć i rozmyślań artysty, który tym razem postanowił odrzucić wszelkie koncesje i kompromisy, już nie tylko wobec widza, ale przede wszystkim wobec samego siebie. Obecnie Bergman pragnął za wszelką cenę uniknąć jakichkolwiek (...) pozornych rozwiązań i łatwych konkluzji, dramaturgicznych manipulacji i reżyserskich trików – jednym słowem, wszystkiego, co mogłoby zafałszować obraz jego psychicznych zmagań z wiarą w Boga. – pisał o filmie Tadeusz Szczepański, wybitny znawca twórczości Bergmana.

Akcja „Gości Wieczerzy Pańskiej” dzieje się w małej rybackiej osadzie. Pastor Tomas Ericsson wypełnia swoje liturgiczne obowiązki z dręczącym go poczuciem, że braknie mu wiary... Podczas dnia, w którym toczy się akcja filmu pojawiają się u niego wierni ze swoimi problemami i wątpliwościami. Żona jednego z rybaków prosi o pomoc, gdyż jej mąż jest w depresji i nie chce żyć w świecie przemocy i zagrożenia atomowego. Słowa pociechy padające z ust pastora nie brzmią przekonująco. Nie potrafi oszukiwać, że jego wiara jest niezachwiana. Pojawia się także garbaty kościelny, który opisuje pastorowi bezmiar swego cierpienia. Tomas otrzymuje list od swojej wieloletniej przyjaciółki Marty, w którym ta oskarża go, że nie umie dawać miłości. Dopiero przelanie tej czary goryczy doprowadzi do zmian w życiu pastora.

„Gości Wieczerzy Pańskiej” to środkowa część trylogii, w której Bergman poszukuje odpowiedzi na pytanie o obecność Boga w naszym życiu.