Angel

Jak Francuz może opowiedzieć historię rozgrywającą się w wiktoriańskiej Anglii? Jeśli jest nim François Ozon, to brawurowo i z łatwością. „Angel” to pierwszy kostiumowy melodramat François Ozona. W dodatku po raz pierwszy reżyser pracował w Wielkiej Brytanii wyłącznie z angielskimi aktorami przy adaptacji książki Elizabeth Taylor. Zrezygnował z właściwej mu wizualnej prostoty i stworzył pełen nasyconych barw barokowy obraz. Nie mogło być inaczej, jeśli chciał nawiązać do kręconych w technikolorze melodramatów, którym patronuje mistrz gatunku Douglas Sirk.

Anglia, początek XX wieku. Młoda kobieta - Angel Deverell marzy, aby wyjechać z malutkiej mieściny, w jakiej mieszka. Pragnie przeprowadzić się do Londynu, gdzie mogłaby prowadzić inny, ekscytujący tryb życia. W wolnych chwilach pisze liczne romanse, w których bogate, piękne dziewczyny wychodzą za mąż za niezwykle przystojnych panów. Kiedy Angel odczytuje fragment swojej pierwszej powieści zostaje wyśmiana. Jednak nie zamierza się poddać i dalej tworzy. Pewnego dnia londyński wydawca zaczyna się interesować jej powiastkami, które ukazują się, mając rzesze fanów. Deverell staje się ulubienicą ludzi, prowadzi życie o jakim marzyła - ma dużo pieniędzy, piękny duży dom i należy do śmietanki towarzyskiej. Wdaje się w romans, zakończony ślubem z malarzem Esmé, który tak naprawdę kocha tylko jej pieniądze, w rzeczywistości jest tylko hazardzistą i kobieciarzem. Niestety wszystko, co dobre szybko się kończy. Małżeństwo dla Angel nie okazuje się trafnym wyborem - wkrótce zmierza do upadku....