10 minut później: wiolonczela

„10 minut później: wiolonczela” jest drugą, po „10 minut później: trąbka”, odsłoną jednego z najbardziej niezwykłych przedsięwzięć filmowych ostatnich lat. To film nowelowy, do którego realizacji zaproszeni zostali najwybitniejsi współcześni reżyserzy: Bernardo Bertolucci, Mike Figgis, Jirí Menzel, István Szabó, Claire Denis, Volker Schlöndorff, Michael Radford oraz Jean-Luc Godard (ich filmy znalazły się w „10 minut później: wiolonczela”) oraz Wim Wenders, Spike Lee, Chen Kaige, Jim Jarmusch, Victor Erice, Werner Herzog, Aki Kaurismaki („10 minut później: trąbka”).

Filmy nowelowe były popularne w latach 60-tych w europejskich kinach z repertuarem artystycznym. Zbiór nowel łączy najczęściej jeden motyw. Historie w nich opowiedziane mogą dziać się w jednym mieście – jak nowofalowa kolekcja „Paris Vu Par”…, albo koncentrować się wokół jednego źródła – jak hołd dla Edgara Allana Poe „Spirits of the Dead”, czy dotyczyć jednego, szczególnie nośnego wątku – dobrym tego przykładem jest 11’09”01.

W „10 minut później: wiolonczela” każdemu ze znakomitych twórców dano dokładnie dziesięć minut i całkowitą wolność artystyczną na skonstruowanie i przeniesienie na ekran swoich osobistych interpretacji CZASU. Reżyserzy zaproszeni do udziału w projekcie wykorzystują filmowe medium w sposób innowacyjny i prowokacyjny, zajmując się wszystkimi ludzkimi doświadczeniami: narodzinami, śmiercią, miłością, seksem, historią. Indywidualne, niepowtarzalne dzieła tych reżyserów połączone w jeden film zyskują nowe znaczenie i stają się dla kinomanów intrygującym, ekscytującym przeżyciem.